Zofia Zielińska-Kolasińska

Eksperyment W 2001 r. Park i Nunes przeprowadzili eksperyment, którego celem było sprawdzenie, w jaki sposób rozwija się u dzieci pojęcie mnożenia. Dzieci zostały podzielone na dwie grupy – w pierwszej grupie nauczano mnożenia jako wielokrotnego dodawania, a w drugiej jako wielokrotności stałej relacji pomiędzy wielkościami. Zadania Zadania, z którymi mierzyły się dzieci były dobierane […]

Relacja partnerska to relacja, w której traktujemy drugiego człowieka jak pełnowartościową istotę ludzką. Chcemy w pełni uczestniczyć w jego rozwoju – szczerze interesują nas jego pomysły, wiedza, umiejętności. Relacja partnerska działa w obie strony, a komunikacja opiera się na zasadzie dialogu. Nie traktujmy drugiej osoby jak przedmiotu, który można dokądś zabrać, przenieść, zmusić do czegoś.

KROK 1. – przeczytaj treść zadania Treść zadania trzeba przeczytać uważnie i ze zrozumieniem. Jeżeli coś jest niezrozumiałe, warto przeczytać treść jeszcze raz. W zrozumieniu polecenia może pomóc powtórzenie treści zadania własnymi słowami. KROK 2. – wybierz strategię rozwiązania Dziecko powinno być wyposażone w przeróżne strategie rozwiązywania zadań. Nie chodzi o gotowe metody i algorytmy

Język chęci a język motywacji Pytając „co ją zmotywowało do wyruszenia na biegun?”, mamy na myśli odpowiedź na pytanie „dlaczego wyruszyła na biegun?”. Możliwe odpowiedzi wyrażone w „języku chęci”: Można to sformułować inaczej w „języku motywacji”: Motywacja wydaje się czymś ZEWNĘTRZNYM – nasze zachowanie jest efektem zewnętrznych bodźców. Wywierając na kogoś presję możemy sprawić, że

Autorytet oparty na władzy Autorytet oparty na władzy ucieleśnia relację siły, w której posłuszeństwo wymuszane jest karą lub groźbą kary, nagrodą lub nadzieją na nagrodę. Autorytet oparty na wiedzy Autorytet oparty na wiedzy to relacja, w której dochodzi do współpracy, w której dziecko może, ale nie musi, szukać pomocy u rodzica (posiadającego wiedzę w danym

Co to znaczy „rozumieć”? Rozumieć, to znaczy wiedzieć CO robić, JAK to robić i DLACZEGO akurat tak. Czy uczeń z ilustracji „rozumiał” jak oblicza się pole prostokąta? Nie. Wydawało mu się, że rozumiał, bo niestety taką definicję pseudo-rozumienia stosuje się na lekcjach matematyki: „rozumieć”, to znaczy posiadać w pamięci regułę, która pozwala rozwiązać dany typ

Dziecko jest w stanie samo skonstruować relację mnożenia! Nauczanie, które pomaga dzieciom budować struktury wiedzy, a nie koliduje z ich kreatywnością, dostarcza uczniom zasobów do wykorzystania przy mierzeniu się nowymi problemami. Im więcej wiemy, tym większe są nasze zasoby, z których możemy wytwarzać nową wiedzę.  Jest to efektem inteligentnego uczenia się, a nie uczenia się

„… Mimo ich najlepszych intencji, presja, którą niektórzy rodzice wywierają na nauczycieli, aby zmuszali dzieci do zapisywania matematyki w sposób formalny, jest niekorzystna, szczególnie dotyczy to formalnego zapisywania dodawania, które wydaje się rodzicom niezbędnym etapem w rozwoju dziecka. … przedwczesne rozpoczęcie formalnej arytmetyki pisemnej raczej opóźnia postęp niż go przyspiesza.” W. H. Cockcroft (Chairman of

Nauczyciele narzekają, że uczniowie nie radzą sobie z ułamkami, ale zapominają, że trudności dzieci wynikają z tego, że nie pozwala się im na rozwinięcie jakiejkolwiek intuicji dotyczącej myślenia proporcjonalego. Najpierw dzieci uczą się liczyć, potem dodawać, potem mnożyć (co definiuje się jako wielokrotne dodawanie – ZNOWU dodawanie!). Ułamki to pierwsze zagadnienie, przy którym myślenie addytywne