Na pewno zauważyliście, że matematyka kryje się w otaczającej nas przyrodzie. Ciąg Fibonacciego, czyli seria liczb, w której każda następna jest sumą dwóch poprzednich (1, 1, 2, 3, 5, 8, 13…), pojawia się w najbardziej zaskakujących miejscach. Kwiaty często mają liczbę płatków zgodną z tym ciągiem – 3, 5, 8, 13, a nawet 21. Spiralne układy nasion w słonecznikach, szyszki i muszle ślimaków również ilustrują ten matematyczny fenomen.
Słyszeliście o złotym podziale? Stosunek kolejnych liczb w ciągu Fibonacciego zbliża się do tzw. złotej proporcji – w przybliżeniu 1,618. To właśnie dzięki niemu coś wydaje się nam „estetycznie piękne”. Ten sam stosunek stosowali artyści i architekci w swoich dziełach, od piramid w Gizie po obrazy Leonarda da Vinci.
Nauka o ciągu Fibonacciego nie tylko rozwija matematyczną wyobraźnię, ale również uczy nas dostrzegać harmonię w świecie. Podczas kolejnego spaceru w lesie lub ogrodzie zaproponuj dzieciom poszukiwanie wzorów inspirowanych tym ciągiem. Gwarantuję, że świat wyda się im jeszcze bardziej fascynujący! 🙂