Relacja partnerska to relacja, w której traktujemy drugiego człowieka jak pełnowartościową istotę ludzką. Chcemy w pełni uczestniczyć w jego rozwoju – szczerze interesują nas jego pomysły, wiedza, umiejętności.
Relacja partnerska działa w obie strony, a komunikacja opiera się na zasadzie dialogu.
Nie traktujmy drugiej osoby jak przedmiotu, który można dokądś zabrać, przenieść, zmusić do czegoś. Starajmy się słuchać i słyszeć tę osobę, niech jej głos ma znaczenie.
Dzięki relacji partnerskiej uczymy się o wiele więcej, niż w tradycyjnej relacji, w której zakładamy, że jest tylko jedna właściwa odpowiedź i to my ją posiadamy, a nie dziecko.
Słuchając innych jesteśmy w stanie wymyślać lepsze rozwiązania, bo kiedy dochodzi do prawdziwego dialogu, wkracza zasada, że co dwie głowy, to nie jedna (na zasadzie synergii: 1+1=3).
Nadrzędnym celem rodzica, który pomaga dziecku w edukacji w relacji partnerskiej, powinna być poprawa jakości życia dziecka.
Uczmy się prowadzić rozmowę z szacunkiem dla drugiej osoby, z obustronną otwartością na naukę, która wynika z rozmowy (tak, my, rodzice, możemy się wiele nauczyć od naszych dzieci!), w sposób partnerski i z życzliwością.
Kim staje się rodzic pozostający w relacji partnerskiej z dzieckiem?
Rodzic staje się MENTOREM, który z pozycji większej wiedzy i doświadczenia, wchodzi w relację partnerską z dzieckiem, otwiera się na nią, słucha z szacunkiem i prowadzi dziecko w duchu życzliwości w tempie i w sposób dostosowany do jego możliwości!
I tego właśnie Ci życzę!